SMUTNY JEST TEN ŚWIAT

DZIWNY JEST TEN ŚWIAT
SMUTNY JEST TEN ŚWIAT




Dziś w wiadomościach TV reporter pokazywał ogrom tragedii po przejściu Tsunami , oraz ludzi którzy na tej samej wyspie w istniejących kawiarenkach bawią się na całego – jak to nazwać?! Ja to nazywam totalną znieczulicą i zwyrodnialstwem! Tysiące ludzi zginęło tuż obok! Naprawdę- dziwny jest ten świat! I okropny!

co za czasy!

Jak dobrze że wzięłam resztę urlopu! W pracy jest istne Kongo- napięta atmosfera- dzięki za takie święta. Wystarczy, że odebrałam gołą pensję... Będzie skromnie , ale spokojnie.
To okropne co się w tym kraju wyprawia! Ostatnio usłyszałam nawet od mojej przełożonej , że nie mam co narzekać bo taki zawód sobie wybrałam. Nie- rozumiem! Mam żałować ,że jestem pielęgniarką i chodzić jak niewolnik do pracy za miskę ryżu!? Przecież jest to zawód , który w innych krajach jest doceniany i dobrze wynagradzany. Ale czy musze wyjechać z kraju, zostawiać tu rodzinę po to aby czuć że wybrałam właściwy zawód? To jakieś chore i nienormalne!

zawód pielęgniarki na liście zniewagi

Jestem zdołowana- co za życie, co za głupie czasy w tej Polsce!
Istne wariactwo; brak poszanowania drugiej osoby! I nasz rząd się jeszcze dziwi, że młodzi ludzie uciekają z tego kraju. Mają rację- tu tylko kończy się na obiecankach, tak było, jest i nic się nie zmieni!
Jak ma być dobrze jak człowiek zaczyna żałować wyboru swojego zawodu? Horror!
Dlaczego z racji zawodu mam być gorszej kategorii? Dlaczego mam być traktowana jak śmieć bo nie skończyłam studiów ? Czy zawód pielęgniarki musi być tak poniżającym zajęciem. KAŻDY zawód jest potrzebny! KAŻDY! A tu jest- poniżenie totalne!

odpowiedź...

No tak – dość szybko otrzymałam odpowiedź na moje wątpliwości. Podczas mszy Maślak dał 100% odpowiedz. Nasze ciała po zmartwychwstaniu nie będą takie jak teraz, więc nie ma potrzeby martwić się o ciała doczesne, które zaginęły.
Ale mnie bardzo zastanowiła jeszcze jedna myśl z kazania- a mianowicie że sam fakt śmierci, pamięci o zmarłych jest raz do roku, a przecież oni ŻYJĄ! Są poza światem materialnym, ale nie umarli! My wszyscy również nie umrzemy , ale będziemy żyć wiecznie. TO JEST NAPRAWDĘ PIĘKNE!
Jakże wszystkie kłopoty, problemy dnia codziennego – stają się od razu bledsze i mniejsze !
To tak podobnie jak wejdzie się na szczyt góry. Wówczas świat widzi się z zupełnie innej perspektywy. Bóg wydaje się być na wyciągnięcie ręki, a wszystko inne takie małe.

zaduszki

Byłam dziś nad morzem i zapaliłam świeczkę przy figurze Jezusa oczekującego. Zapaliłam ją za znajomego, który kiedyś pływał, a po śmierci został spalony i rozsypany po morzu. Nie ma zatem grobu. Hm... jakie to dziwne. Pomyślałam o tych wszystkich, którzy zginęli w katastrofach, pożarach, zatonęli wraz ze statkami . Ich ciała uległy zupełnemu zniszczeniu; a na końcu świata mają powstać na nowo. Jak czują się ich dusze? Jakże to tajemnicze...

ludzie...

Najchętniej zamieszkała bym na bezludnej wyspie. Hm... nierealne...choć właściwie to ja mieszkam na takiej wyspie- większość ludzi tak się zachowuje jakby mnie wcale nie było. Nie tylko mnie- ogólnie drugiego człowieka. Każdy żyje sam dla siebie. No- co najwyżej dla i obok kogoś kogo się zna, dla nikogo więcej. Ostatnio w kościele na mszy przy tworzeniu „łańcucha” na „Ojcze Nasz” tak się szczelnie pilnowali, że wypadłam poza ten łańcuch i musiałam przejść na drugą stronę bo nie było miejsca.... Może ktoś powie, że to Ja jestem przewrażliwiona- nie! Ok! spoks! Przeszłam i nic się nie stało, ale potem pomyślałam – jak to jest... Przecież kościół ma łączyć! No, nie czepiam się, ale jest taka ogólna tendencja do ścisłego odosabniania się grup ludzi.
Obym się myliła...